ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

(The boy and the dog)

Από τις 25 Μαϊου η ιστορία είναι σε μεταβατικό στάδιο κι εγκυμονεί τις αλλαγές που σιωπηλά και με φροντίδα ονειρευόμασταν όλα αυτά τα χρόνια της αποστείρωσης. 

Τα αδέλφια μας οι Τυνήσιοι, οι Λίβυοι, οι Αιγύπτιοι, οι Σύριοι, οι Ισπανοί έκαναν την αρχή, έσπασαν το φόβο και ξεχύθηκε στους δρόμους και στις πλατείες ένα ορμητικό ρεύμα, 

σιδερένιες γροθιές που διαλύουν τον παλιό κόσμο της αδικίας και της μιζέριας.

Εδώ δεν κοιμόμασταν, φοβόμασταν. Τα αντανακλαστικά μας όμως φάνηκαν και πάλι υγιή κι ικανά, όπως το Δεκέμβρη του 08' γιατί συνέβη, συμβαίνει και θα συνεχίζει να συμβαίνει το αυτονότητο: 

ξέρουμε πια ότι μαζί μόνο μπορούμε να υπάρχουμε, ότι μόνοι είμαστε τελειωμένοι. Θυμηθήκαμε ή μάθαμε πως το σύστημα κι όσοι το συντηρούν και το εξελίσσουν προς όφελός τους ροκανίζει υπόγεια δεκαετίες τώρα τους τρεις πυλώνες της αξιοπρέπειάς μας: ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ενάμιση μήνα τώρα τις τρεις λέξεις αυτές φωνάζουμε και διεκδικούμε όπου σταθούμε, είτε χορεύουμε και τραγουδάμε, είτε συζητάμε μεταξύ μας, είτε βρισκόμαστε στις συνελεύσεις μας, είτε δηλώνοντας αλληλεγγύη για τους μετανάστες/στριες κι απέχθεια για τους φασίστες, είτε διαδηλώνουμε 

πνιγμένοι σε τόνους χημικών, χτυπημένοι από γκλοπ και μπότες ματατζήδων, κυνηγημένοι από ντοπαρισμένους καμικάζι ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ, παγιδευμένοι από σάπιους 'λειτουργούς' της δικαιοσύνης που 

κατασκευάζουν κατηγορίες εναντίον συλληφθέντων συναγωνιστών μας. Είμαστε ακόμη εδώ και δε θα φύγουμε. Γιατί; Γιατί οι συμμορίες των μεγαλο- και μικρο- καπιταλιστών αντιμετωπίζουν την ανθρώπινη ζωή, ως αναλώσιμο προϊόν και νομίζουν ότι κι εμείς αυτό που κάνουμε τώρα είναι να καταναλώνουμε ιδεολογίες κι αξίες. Είμαστε εδώ για να τους κάνουμε σαφές ότι η ελευθερία είναι η αναπνοή όλων των λαών κι ότι δε θα τη χαρίσουμε σε κανέναν οικονομικό και πολιτικό δικτατορίσκο! Πραγματώνουμε τις ιδέες εκείνες της ισότητας, της δικαιοσύνης και της αμεσοδημοκρατίας, γιατί έτσι μόνο μπορούμε να

υπάρξουμε.

Η αλληλεγγύη είναι αμφίδρομη από και προς όλες τις γωνιές του κόσμου όπου μαζικά αντιστεκόμαστε στην εκμετάλλευση, 'καταδικάζοντάς την απ'όπου κι αν προέρχεται'... 

Οι δράσεις μας δε σταματούν, κάθε γειτονιά κι ολάνθιστος κήπος σπαρμένος από τους σπόρους της οργής μας και ποτισμένος με τα δάκρυα του αγώνα μας, δάκρυα χαράς για το φόβο που πέθανε..