7 Ιουλίου 2011: Είμαστε ακόμα εδώ

Πρόταση Δημήτρη Ζ., Γιάννη Φ.

7 Ιουλίου 2011: Είμαστε ακόμα εδώ

Ενάντια σε όσους ήθελαν να μας πείσουν ότι η έννοια του αγώνα είναι ξεπερασμένη, ότι η ατομικότητα πρέπει να υπερισχύσει της συλλογικότητας, ότι η ενωτική πάλη εργαζομένων και νεολαίας είναι αναποτελεσματική.

Ενάντια στα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και στους πουλημένους πνευματικούς ταγούς που στην αρχή «χάιδεψαν» το κίνημά μας με σκοπό να το καθηλώσουν στο ελάχιστο, να του ευνουχίσουν το ανατρεπτικό του πνεύμα, να το μετατρέψουν σε «ήρεμο κατοικίδιο» στην αυλή τους.

Ενάντια στην εκστρατεία της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ να μας πείσουν ότι εμείς φταίμε για την κρίση τους, εμείς φταίμε που δεν βγάζουν όσα θα ήθελαν από την εκμετάλλευσή μας κι ότι πρέπει να αποδεχτούμε γι’ άλλη μια φορά το σφαγείο των δικαιωμάτων μας, τη θυσία των αναγκών μας.

Ενάντια στους ωμούς εκβιασμούς τους και στα μεγάλα ψέματά τους ότι αν δεν συναινέσουμε στο ξεπούλημα της ζωής μας στο χρηματιστήριο των κερδών τους, η χώρα θα πτωχεύσει κι ότι όλα θα είναι χειρότερα.

Ενάντια στην συναινούσα «πρόθυμη» αντιπολίτευση που είτε ψηφίζει είτε όχι τα μνημόνια, συμφωνεί ότι μόνος δρόμος για την υπέρβαση της κρίσης του συστήματος είναι η απαλλοτρίωση κάθε δικαιώματος των εργαζομένων και της νεολαίας, η κοινωνία της βαρβαρότητας, η κοινωνία – φυλακή για τις ελπίδες και τα όνειρά μας.

Ενάντια στην ωμή καταστολή της αστυνομίας και των συνεργατών της, των χιλιάδων χημικών, της βίας, των συλλήψεων, του κυνηγητού, της ποινικοποίησης της ελευθερίας. 

Δηλώνουμε ότι η πολιτική τους δεν έχει καμία λαϊκή νομιμοποίηση, είναι παράνομη γιατί έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας. Μπορεί το μεσοπρόθεσμο να πήρε ψήφο στη Βουλή έχει ήδη καταδικαστεί όμως στην συνείδηση του λαού. Δεν συναινούμε, δεν αποδεχόμαστε, συνεχίζουμε μέχρι την ανατροπή της πολιτικής αυτής και των φορέων της.

Να φύγει τώρα η κυβέρνηση του αίματος, η κυβέρνηση που πίνει το αίμα μας, που θυσιάζει τις ζωές μας στο βωμό των συμφερόντων του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων.

Ρήξη τώρα με τις διεθνείς συμμορίες της ΕΕ και του ΔΝΤ. Εργαζόμενοι και νεολαία μόνο κακό έχουν να περιμένουν από τη συμμετοχή μας σ’ αυτούς τους οργανισμούς. Αυτοί είναι που οργανώνουν μαζί με τους ντόπιους συνεργάτες τους την επίθεση εναντίον μας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο: στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία αλλά και σε Γερμανία –Γαλλία.

Δεν πληρώνουμε το χρέος τους, δεν ξεπουλάμε τα δικαιώματά μας, δεν θυσιάζουμε τα όνειρά μας για τα κέρδη και τα συμφέροντα των λίγων.

Μένουμε εδώ και συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη. Οργανώνουμε κι άλλες πλατείες στις γειτονιές, στους τόπους δουλειάς, κάνουμε εμείς πολιτική από τα κάτω. Συγκροτούμε τα δικά μας όργανα, τη δική μας Βουλή των δικαιωμάτων και των αναγκών μας.

Παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Δεν ζητάμε πολλά, τα θέλουμε όλα. Εμείς είμαστε το μέλλον απέναντι στο παλιό που σαπίζει.

ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ.